متخصص بوتاسلیمی ماهشهر
-
![]()
ضیا موحد: خبری از شعر ناب نیستسالنامه روزنامه آرمان - محمد صادق رئیسی، سمیه مهرگان: ضیاء موحد (1321- اصفهان) را با «جمع اضداد» یا «ضدین» تعریف یا توصیف می کنند، توصیفی که او به خوبی توانسته اضلاع این ضدین را کنار هم بچیند تا ما او را در هیات شاعر، منطق دان و فلسفه دان (و مترجم و پژوهشگر) ببینیم. این اضلاع مساوی یا این خطوط موازی، خودش را در زندگی موحد به خوبی نشان می دهد؛ او در اصفهان تحصیلات ابتدایی و متوسطه خود را به پایان برد. سپس به تهران آمد و در دانشکده علوم دانشگاه تهران در رشته فیزیک ادامه تحصیل داد و بعد از آن انگلستان رفت و در رشته فلسفه، دکترای خود را گرفت. در تمام این سال ها او هرگز از شعر و ادبیات غافل نماند. موحد برای آثارش در زمینه منطق و فلسفه بارها مورد تقدیر قرار گرفته است. جایزه کتاب سال ایران در سال های 69، 72 و 82 برای کتاب های «درآمدی به منطق جدید» و «منطق موجهات» و ترجمه کتاب «نظریه ادبیات»...
-
![]()
گفت‌وگو با علی اکبر مرادی؛ راوی و خالق نواهای ماندگار تنبورماهنامه هنر موسیقی - مژگان زرین نقش: هنرمندی از جنس صفای مردمان و طبیعت دالاهو، از مبدأ مقامات تنبور باستانی؛ راوی و خالق نواهای ماندگار تنبور. ماندگاری تنبور و مقاماتش و فرهنگ کپی مرتبط با آن دغدغه همیشگی علی اکبر مرادی، مقام دان، مقام خوان و نوازنده چیره دست و صاحب سبک تنبور است. شاید همین امر باعث شد پس از ثبت مقامات تنبور در قالب آلبوم های صوتی و نت نگاری آنها، 12 سال پیش در زادگاهش روستای بان زلان در نزدیکی گپواره در استان کرمانشاه دست به ساخت بنایی به نام «خانه تنبور» بزند و همه درآمد حاصل از فروش آلبوم مقامات زنبور را به همراه پاداش بازنشستگی خود از آموزش و پرورش وقف ساختن این مرکز کند و افزون بر این، وجه حاصل از فروش زمین های پدری خود در منطقه گوران کرمانشاه را نیز که به دلیل ساخت سد آزادی زیر سد می رفت، به این کار اختصاص دهد. به گفته وی در ابتدا مسئولان فرهنگی استان...
-
![]()
بیم و امید‌های کیانوش عیاری در گفت‌وگو با شهرام مُکریسالنامه شرق: کیانوش عیاری، کارگردانی که با واکنش هایش به بی مهری ها و کارشکنی های سینما، حواشی هایی در سال 96 داشت، در گفت و گو با شهرام مکری به بیان مشکلات و ناراحتی هایش پرداخته است. در ادامه این گفت و گوی سینمایی این دو کارگردان مطرح سینمای ایران را با هم می خوانیم. شهرام مکری: آقای عیاری فکر می کنم بد نیست با توجه به همه اتفاقاتی که در سال 96 پشت سر گذاشتیم، در آخرین روزهای سال از این که در سال جاری به شما چطور گذشت، صحبت کنیم. کیانوش عیاری: بله، البته قبل از هر چیز باید این را بگویم که خوشحالم با شما صحبت می کنم؛ اما نه من احساس هیچکاک بودن دارم، نه شما را تروفو می دانم. احتمالا چون مدتی قبل فیلمی از شبکه مستند نشان داد، به اسم هیچکاک- تروفو راجع به همان مصاحبه مشهورشان، این قیاس به ذهنم آمد. متاسفانه 10 دقیقه آخرش را دیدم. خیلی دوست دارم نسخه کامل فیلم را ببینم؛ البته...
-
![]()
«داریوش شایگان»؛ بازگشت به پروست در ۸۴ سالگیروی تخت سیار بیمارستان سریع تر از آن که فرصت دیدنش را داشته باشیم از مقابل مان گذشت. همین قدر دیدیم که صورتش زیر سنگینی پلک های بسته اش آرام بود ولی خواب کامل نبود. دست راستش با تکان های شدید می لرزید، انگار که نمایشی باشد از بی قراری درونش. در همان حال هوش و بیهوشی بعد از سکته مغزی دست لرزانش را بالا گرفته بود تا مماس تخت نباشد. مثل همیشه که وقت حرف زدن دست راستش بالا بود و پر از تکان، انگار که زبان دومش باشد. آن شب با دیدنش روی تخت بیمارستان معذب شدیم؛ مثل هر بار که مهمان منزلش هستیم و وقت هایی که به هیجان می آید و می خواهد توجه ما را به چیزی جلب کند. بلند می شود، می ایستد، دست چپش را به کمرش می زند، دست راستش در هوا چرخ می خورد و حرف می زند و ما نمی دانیم که باید به احترام او بایستیم یا بیشتر توی مبل های قرمز شرقی خانه...
